İbn Salmanın siyasətlərini tənqid edən “Camal Qaşıqçı”nın İstanbuldakı Səudiyyə Ərəbistanı Konsulluğunun binasında faciəli ölümündən sonra Qaşıqçının əksinə olaraq İbn Salmanın siyasətlərini dəfələrlə təsdiqləyən və ABŞ-ın köməklərini istəyən “Tomas Fridman”, CNN kanalına çıxıb. O, ibn Salmanı dəstəkləyən bəhanələr gətirdikdən sonra bu cinayətin səbəbini ərəb ölkələrindəki “elmsizlik, tənbəllik, azadlığın və qadın azadlığının olmaması” ilə əlaqələndirərək iddia edib: O bölgə, yox olmağa məhkumdur.
Analitik saytlardan biri bu müqəddiməni dərc etməklə “Zeynəb Əqil”-in qələmi ilə yazıb: Fridman, öz mövqeyini əsaslan dırmağa çalışdığı vaxt, əslində Qərb liberalizminin bəlalarını təsvir edirdi. Yəni, Qərbi zalimanə günahlarından təmizləyib onların hamısını Şərq dünyasının boynuna atmağa çalışırdı. Burada ərəb dünyası Qərbin bütün eyblərinin nisbət verilməli olduğu varlıqdır. Bu, Jozef Masadin (ABŞ sakini iordaniyalı xristian mütəfəkkiri) “liberalizmdə İslam” dediyi həmin ifadədir. (ki, bununla liberalizmin naqisliklərini ərəb dünyasında nüfuz etmiş İslam dəyərlərinə nisbət verir!)
Analitik sayt, bundan sonra ABŞ Qərb mədəniyyətində qadınların hüquqları mövzusuna daxil olaraq yazıb: “ABŞ-da qadın haqlarının pozuntusu mövusu araya gəldiyi hər bir vaxt, qadını qüdrətləndirməkdə Şərqin bacarıqasızlığı mövzusu araya gəlir. Bu, bölgənin misoginist (qadınlara qarşı soyuqluq, antipatiya, şişirdilmiş düşmənçilik) təbiəti adlandırılır. Bunun müqabilində isə həmişə təbliğ olunur ki, Qərb qadınlara məhəbbət bəsləyir və onlara qüdrət bağışlayır. Amma bir çox tarixi kitablar var ki, müstəmləkə dövründə qərb qadınlarının müstəmləkə bölgələrinin qadınları ilə müqayisədə necə pis vəziyyətdə olduqlarını göstərir.”
Məqalənin davamında deyilir: “Burada gülməli bir paradoks yaranır; bir əsr etnik köləliyə, bir əsr ayrı-seçkiliyə bölünmüş iki əsr keçmişi olan və yarandıqdan sonra bir əsr yarım qadınlarının səs vermə haqqı olmayan bir ölkənin daxildə, xaricdə özünü dünyanın ən qədim demokratiyası adlandırmağının nə mənası var? Qaşıqçı və onun kimilərin qətlinə haqq qazandırmağı qadınların əzilməyinə bağlamağın Frimdan və onun kimiləri üçün nə mənası var?”
Belə çaşqınlıq yaradan təkcə Fridman deyil. ABŞ-ın keçmiş hökumətinin Xarici İşlər naziri “Mayk Pompeo” da öz xatirələrində Qaşıqçının vəhşicəsinə öldürülməsinə belə haqq qazandırır ki, “dünyanın o hissəsində vəziyyət belə irəliləyir.”
Bu hesabata əsasən, liberal məntiq, tarixi bir yalana bağlıdır; qərblilər İslam ölkələrini qadına qarşı zülmsüz təsəvvür etmirlər. Qəribədir ki, belə təvəssür Osmanlı dövründən qaynaqlanır. Elə bir dövr ki, müsəlman qadınların avropalı qadınların təvəssürünə belə gəlmədiyi haqq və hüquqları vardı; elə bir qadınlar ki, mülkiyyət haqqına sahib deyildilər və qanun baxımından ata yaxud həyat yoldaşlarına tabe idilər.
Qadınlar,həmişə ABŞ üçün insan haqlarını pozmağa bir bəhanə olublar. “Corc Buş”, Millətlər Təşkilatının qarşısında dayanaraq deyib ki, qadınları əzmək, həmişə hər yerdə pisdir. Çalışırdı ki, Qərbi İraq qadınlarına görə İraqa hücum üçün təhrik etsin. Əfqanıstanda da “qadınların üz örtüyündən azad olması”, bu ölkəyə qoşun yürütmək üçün bir bəhanə oldu və Çin “tək övladlılıq” siyasətinə görə mühasirə olundu.
Bu analitik sayt əlavə olaraq yazıb: “Əksinə, ABŞ-da Buş, artıq feminist deyildi. O, Ağ Ev ofisinə gəldiyi ilk gün, abortla bağlı xidmətlər ya məsləhətlər verən hər bir beynəlxalq təşkilatın ailə təşkilinə dair büdcəsini kəsdi. Həmçinin, onun hökuməti, qadın haqları sahəsində beynəlxalq razılaşmaları imzalamadı. Ailə zorakılığı müqabilində qadınların himayəsi qanunları, ölkədə silah gəzdirməyin qarşısının alınmasında acizlik bəhanəsi ilə bir neçə dəfə kənara qoyuldu.”
Zeynəb Əqil məqalənin davamında yazıb: “Amma amerikalıların nəzərində qadın mövzusu ağ dərililərdən qeyrilərinə aid olarsa, burada zorakılıq mövzusu artıq təkcə istisna olunmuş sosial hadisə deyik ki, daha çətin qanunlarla onun qarşısında dayanılsın. Əksinə daha da irəli gedilir və burada Qərb, hərbi hücumla ərəb yaxud müsəlman qadınını azad etmək istəyən ağ dərili bir kişi simasında görünür. Amma qadın hüquqlarının himayəçisi olan həmin ağ dərili kişi, hücuma məruz qalmış ölkələrin qadınlarını təhqir etmək, onlara qarşı təcavüz etmək və onları öldürmək haqqını özü üçün tanıyır.”
O, daha sonra qərbilərin (azadlıq iddiaçıları) hücuma məruz qalmış ölkələrin qadınları ilə necə rəftar etdiklərini göstərən çoxlu dəlillərə işarə edib. “Zeynəb Əqil”, yazıb ki, bu məqalədə buz dağının yalnız ucuna işarə olunub. Faciənin dərinliyi davamında oxuyacaqlarınızdan daha yuxarıdır.
ABŞ və Tayland qadınlarının haqlarının pozulması
Bu analitik sayt, yazıb: 1960-1970-ci illərdə Viyetnam müharibəsi boyunca Tayland və ABŞ ordusu arasında ABŞ əsgərlərinə “istirahət və sağalmaq” üçün Taylanda getmələrinə icazə verən müqavilə imzalandı. ABŞ-ın Taylanddakı hərbi mövcudluğu pozğunluğun bir neçə tərəfli genişlənməsi ilə nəticələndi.
Pozğunluq hələ də indiyə kimi ABŞ bazaları yaxınlığındakı bölgələrdə mərkəzləşib. O vaxt ABŞ, Taylandı pozğunluğu, inkişaf edən turizm biznesi ilə əlaqələndirməyə inandırdı. Bu görə də pozğunluq xarici valyuta gəliri əldə etmək üçün kapitalizmin digər bir məhsuluna çevrildi.
Tədqiqat təxminləri onu göstərir ki, hal-hazırda nəzarət altında olan bölgələrdə pozğunluqla məşğul olanlar müalicə olunan ərazilərə nisbətən 5-9 dəfə daha çoxdur. Təəccüblüdür ki, 1975-ci ildə ABŞ əsgərlərinin çıxmasına baxmayaraq ötən on illiklərdə pozğunluq sənəti və yerli təməllərin zəifliyi bu ərazilərin ətrafında cəmləşib. Bundan da təəccüblüsü odur ki, amerikalıların 1975-ci ildə Viyetnamı tərk etmələrinə baxmayaraq ötən on illiklərdə daxili təməllərin süst olmasına görə indi pozğunluq bu bölgələrdə möhkəmlənib.
Təbii ki, ABŞ-ın Taylanda bu mözvu barəsindəki tədqiqatları ABŞ ordusunun roluna işarə etmir və onu fəqirlik mövzüsu ilə əlaqələndirir ki, müasir həyat da onu gücləndirir. Belə təhlillər sonda “Tayland xalqı, pozğunluğu sevir” ifadəsinə gəlib çıxır.
ABŞ ordusu və İraqda qadın hüquqlarının qurban verilməsi
ABŞ-n məşhur qəzetlərindən birinin hesabatına görə, ABŞ ordusu, Pentagon sözçüsünə istinadən Əbu Ğərib həbsxanasındakı əzab-əziyyətlərin sənədləşmə hesabatında etiraf edib ki, Əbu Ğərib həbsxanasındakı əzab-əziyyətləri ehtiva edən dərc olunmamış 1200 şəkil “əxlaqsızlıq xarakterli qeyri-münasib davranışlar”-a şamildir. Əlbəttə ki, bu say, şəkillərlə bağlıdır və bu təcavüzləri yerinə yetirən əsgərlər, hətta cinayət məsuliyyətinə də cəlb olunmayıblar. Əbu Ğərib zindanında təcavüzə məruz qalmış qadınlar barəsində danışıq cox alçaq səslə aparılır. Zindandan çıxmış qadınların çoxu başlarına gələn hadisələr barədə danışa bilmirlər.
Əlbəttə, ABŞ mətbuatı, ABŞ zindanlarında əzab-əziyyət və iraqlı qadınlar mövzüsundan danışan zaman, ABŞ əsgərlərinin iyrənc davranışlarını vurğulamaq yerinə “ayıb” və “namus üçün öldürmək” kimi açar sözlərə işarə edir; elə bir formada ki, oxucunun ABŞ ordusuna təcavüzkar olduğuna görə əsbləşməsi yerinə, öz qəzəbini azad edilmiş qadınların ailələrinin “geridə qalmışlığı” və “zülmü”-nə yönəldir.
Səudiyyə-ABŞ ittifaqının Yəmənə ərməğan etdiyi qırğın, təcavüz və aclıq
Qadın və UşaqHaqları Təşkilatının (İntisaf) məlumatına görə, Amerika və Səudiyyə Ərəbistanının Yəmənə qarşı 8 il ərzində etdiyi təcavüzdə 13437-dən çox qadın və uşaq şəhid olub, yaralanıb. Bunlar ağır mühasirənin yəmənli qadınların başına gətirdiyindən əlavə şeylədir.
Yəmən İntisaf Təşkilatının hesabatına əsasən, təhsil sisteminin çökməsi nəticəsində təxminən 6.1 milyon qız və oğlan şagird problem içindədirlər. Təxminən 3500 məktəb dağılıb ya da ziyan görüb, 2 milyon 400 min uşaq təhsildən qalıb və təhsildə fasilə ilə üzləşən uşaqların sayı artıb.
Burada Birləşmiş Millətlər Təşkilatının bütün qanunları və nizamnamələri pozulur, heç kəs də cavabdeh deyil. Bu hesabata əsasən, Yəmənin qərb sahillərində ABŞ-Səudiyyə ittifaqının təcavüzkar qüvvələri 132 zorlama və 56 adam oğurluğu hadisəsi törədiblər. Həmçinin, verilən hesabatlara görə, cənub vilayətlərində, xüsusən də Ədndə bu ittifaqın hərbiçiləri 433 zorlama cinayəti törədiblər.
Amma ABŞ mətbuatı, İnsan Haqları Təşkilatı və ərəb düşməni mətbuatı illik hesabatlarında nəyə diqqət yetirirlər? Təbii ki, bütün hesabatları “Ənsarullah”-ı qadın hüquqlarının pozulmasında və onların hərəkətinin, azadlığının, geyiminin məhdudlaşdırılmasını iddia edən qanunların qoyulmasında ittiham etməkdir.
Fələstinli əsir qadınların haqlarının pozulması
“Zeynəb Əqil”, məqaləsinin davamında fələstinli əsirlərin vəziyyətinə işarə edərək yazıb ki, qadın əsirlər işğalçı rejimin zindanlarında həyatın və həbsin ağır, çətin şəraiti ilə üz-üzədirlər. Bütün işgəncə üsulları, psixoloji və fiziki təzyiqlər onların şəxsi həyatı, ehtiyacları nəzərə alınmadan tətbiq edilir.
Bununla əlaqədar işğalçıların qadın əsirlərinə qarşı qanun pozuntularının ən bariz nümunələri övladları, ailələri ilə görüşdən məhrum etmə kimi psixoloji işgəncələr, çox dar fərdi hücrələrdə saxlama kimi fiziki işgəncələr, müalicənin qarşısının alınması və onlar arasında qorxu yaratmaqdır.
Bununla bağlı Fələstin Əsirlər Cəmiyyətinin rəhbəri “Qəddure Fares”, deyir ki, işğalçı rejimin zindanlarındakı qadın məhbuslar ağrı-acılı şəraitdə yaşayırlar və həbs olunan andan onlarla qeyri-insani rəftar olunur.
Onun sözlərinə görə, zorakılıq, qadın və kişi məhbuslara qarşı sionist rejiminin siyasətlərinin əsas və bariz xüsusiyyətlərindən biridir.
O, əlavə olaraq deyib: “Qadın məhbuslar kişilərdən daha çox təşkilatlanmış zorakılığa məruz qalırlar. Vəhşicəsinə həbs üsulları, evlərinin dağıdılması, dindirilmə zamanı onlara qarşı fiziki zorakılıq və işğəncə üsulu, kobud ifadələrin işlədilməsi və həbsxana divarları arasındakı həyatlarına işarə etmək olar.”
“Zeynəb Əqil”-in yazdığına görə, ibrani, onlara dost olanların mediyaları ərəb və qərb mətbuatında qadınların öz ailələri tərəfindən öldürülməsi fenomenini diqqət mərkəzinə çəkirlər. Bundan əlavə feminist təşkilatlar atalarından qaçmaq istəyən qadınların işinin ardınca getməyə can atırlar, amma işğalçılardan qaçıb canlarını qurtarmaq istəyən qadınlar görməməzliyə vurulurlar.
Son söz
Zeynəb Əqil sonda yazıb ki, bu məqalədə “Okinava” bazasında yerləşən ABŞ hərbiçilərindən şikayət edən yaponiyalılar barəsində yazmayıb; indiyə qədər yaponiyalılara qarşı 5.8 min müxtəlif cinayətlər törətmiş və cinayətləri davam edən hərbiçilər, yaxud ABŞ-n (dırnaq arası) “sülhməramlı” hərbiçilərinin təcavüzləri nəticəsində Haitidə doğulan yüzlərlə qeyri-qanuni uşaqlar. Bütün bunların hamısına işarə edilsə böyük bir siyahı olar.
